Στίχοι

Με κόντρα τον καιρό

Ποιό κρυμμένο μονοπάτι , να οδηγεί στους καταρράκτες της ψυχης σου και ποιό ανήμερο ποτάμι , να γαληνεύει στο φαράγγι της σιωπής σου. Θα ρθω με κόντρα τον καιρό , ουράνιο τόξο θα κρατώ και θα το ρίξω στο βυθό της σκοτεινιάς σου. Τα σύννεφα να εκραγούν , οι ορίζοντες να ξαναβγούν, μαζί τους να ελευθερωθούν και τα όνειρα σου. Το πιο όμορφο ταξίδι μου είσαι εσύ ... Σε ποια θάλασσα να πνίγεις, κάθε φορά αυτόν τον άρρωστο εαυτό σου , μα στο σπίτι όταν γυρίζεις , σε περιμένει πάλι εκεί, μες το δωμάτιο σου. Θα ρθω με κόντρα τον καιρό, με ένα τεράστιο σαγαπώ θα εξοντώσω το θεριό της μοναξιάς σου. Και όσες πίκρες είχες πιει, θα γίνουνε γλυκό κρασί και θα γυρνάμε όλη την γη μέσα από το βαν σου. Το πιο όμορφο ταξίδι μου είσαι εσύ ...






Ταξιδευτές και ονειροπόλοι

Θα ξαναβρεθούμε σε εκείνα τα όμορφα νησιά
σφιχτά θα αγκαλιαστούμε μέχρι να σπάσει η καρδιά. Περνούν μπροστά μας οι εποχές απαρατήρητες, νεκρές μα κάποιες μένουν ζωντανές και τραγουδάνε, για μια ανθισμένη αμυγδαλιά σε μια θλιμμένη γειτονιά. Θα βρίσκει τρόπο η ομορφιά τα πάντα να νικά. Θα ξαναβρεθούμε σε εκείνα τα μικρά καφέ σφιχτά θα αγκαλιαστούμε και θα σου λέω σε όλα ναι. Ταξιδευτές και ονειροπόλοι από τις ταράτσες του ουρανού απλώνουν έναστρο σεντόνι και πετάνε. Στη φωτεινή σου την υδρόγειο ψάχνω κάποιο προορισμό για όταν τελειώσει όλο αυτό και γίνουμε ένα πια ...





Σκοτεινή λεωφόρος 
Πριν γίνουν όλα καπνός , συγχωρέσε  με ...
ο κόσμος τόσο σκληρός και μόνος περιπλανιέμαι.
Κρατάμε πάλι αγκαζέ στη σκοτεινή λεωφόρο,
να γίνουν όλα εμπριμέ και να αψηφούμε τον τρόμο.
Γύρω μας αρπακτικά , να μας κοιτάζουν με φθόνο,
η νιότη φεύγει γοργά και εγώ δειλά μεγαλώνω.
Πριν πάρουν όλα φωτιά, ταξίδεψε με ...
κάπου σε μια άλλη τροχιά, μόνο μαζί σου ξεχνιέμαι.



Ωκεανός 
Ήρθες στον ύπνο μου προχθές , εκεί στα βάθη της ερήμου
να μου λες σήκω και πιες από τις δροσερές πηγές 
που έχω πάνω στο κορμί μου.
Ήρθες στον ύπνο μου και χθες , σκούπισες τα δάκρυά μου
και οι πόρτες που ήτανε κλειστές γιναν γιορτινές αυλές
και εσύ χόρευες μπροστά μου.

Είναι ο έρωτας αγρίμι , τίποτα όρθιο δεν αφήνει
τη μιά ουρλιάζει στη σελήνη , την άλλη τρέμει σαν το μωρό
μα όμως αντέχει αυτόν τον άγριο παγετό.

Ήρθες στον ύπνο μου πιο πριν , τρύπωσες μέσ την φυλακή μου
θα δραπετεύσουμε μου λες και μου σπας τις κλειδαριές
που κρατούσαν την ψυχή μου.
Θα αποδράσουμε αν το θες σε ηλιόλουστες ακτές
φτάνει εσύ να είσαι μαζί μου.

Και ο έρωτας ένα δελφίνι , με ότι του έχει απομείνει
ψάχνει να βρει εμπιστοσύνη , μα στα δίχτυα πέφτει
χωρίς σκοπό και αργοπεθαίνει κοιτώντας τον ωκεανό.

Κοιτώντας τον ωκεανό ...







- Παράθυρο-

Παράθυρο μου σιωπηλό ,πότε θα μου μιλήσεις
γονατιστός παρακαλώ την θέα να μου δείξεις.
Παράθυρο μου σφραγιστό ,πότε θα με αφήσεις
μέσα από τις γρίλιες σου να δω τα θαύματα της φύσης.

Να βλέπω τα ψηλά βουνά και κάμπους ανθισμένους
τους πόθους μου να διαπερνούν τους δυνατούς ανέμους
και το κορίτσι που αγαπώ εκεί θα περιμένει
να φύγουμε στο δειλινό για πάντα ευτυχισμένοι

Παράθυρο μου σκοτεινό ,ποτέ θα με ξυπνήσεις
ένα ωραίο πρωινό τα στόρια σου θα ανοίξεις.

Να βλέπω θάλασσες παντού και τόπους μαγεμένους
οι σκέψεις μου να διαλυθούν στους δυνατούς άνεμους
και το κορίτσι που αγαπώ εκεί θα περιμένει
να φύγουμε στο δειλινό για πάντα ευτυχισμένοι.

Και το κορίτσι που αγαπώ, εκεί θα περιμένει...
να φύγουμε , μακριά από δω ...κανείς να μην μας ξέρει.

Σπίθα 

Εσύ μονάκριβο μου ταίρι 
σαν τρομαγμένο περιστέρι
άνοιξε πάλι τα φτερά σου 
και όπου και αν πας θα είμαι κοντά σου 

Μην κλαις μονάκριβο μου ταίρι
τι και αν κανεις δεν μας πιστεύει
θα βρούμε τον ρυθμό και πάλι
η ανηφόρα είναι μεγάλη

Μονο μην μου παραιτηθείς 
όσο και να απογοητευτεις
Αρκεί μια σπίθα τόση δα
 να φέρει πάλι πυρκαγιά

Μην κλαις μονάκριβο μου ταίρι
θα βρούμε πιο όμορφο λημέρι
Στο δύσβατο μας μονοπάτι
θα τρέχει ανέμελη η αγάπη

Μονο μην μου παραιτηθείς 
όσο και να απογοητευτεις
απ τα συντρίμμια της ζωής
θα βγούμε αλώβητοι εμείς

Αρκεί μια σπίθα τόση δα
να φέρει πάλι πυρκαγιά...



--------------------------------------------


Το τραγούδι του αστροναύτη 

Θυμάμαι μου το είχες τάξει
θα βουτούσαμε γυμνοί
πριν η μέρα μας χαράξει
σε μια λίμνη εξωτική
Θυμάμαι ακόμα αυτή την λάμψη
το μενταγιόν σου στο λαιμό
είναι η πανσέληνος χρυσάφι
και τρεμοπαίζει στο νερό
διπλά σου θα αποκοιμηθώ ...

Είσαι νεφέλωμα Ροζέτα
και εγώ αστροναύτης που πετά
μπροστά στην άγρια ομορφιά σου
σβήνουν τα αστέρια ευλαβικά
και όλο το σύμπαν προσκυνά ...

Θα χτίσω από την αρχή
το σπίτι μου στον Κρόνο
να βγαίνω στην αυλή
και να σε καμαρώνω
Από ένα σου φιλί 
να παίρνω οξυγόνο
μέσα στον γαλαξία σου να ζω ...

---------------------------------------------

Στο τέλμα  

Χαζεύω όλα σου τα απωθημένα 
πια είναι τόσο φανερό 
έστησαν ξέφρενο χορό 
στου μυαλού σου τον πυθμένα  
και σε θέλουν 
περισσότερο από μένα  
πως μπορείς να κουβαλάς
 τόσους τόνους μοναξιάς 
με τα χέρια σταυρωμένα 
Σε ποιον δαίμονα 
χρωστάς και σου πήρε μονομιάς
 πρόσωπα αγαπημένα 

Μαζεύω όσα μου είχες φυλαγμένα
  όσα ακόμα έχουν σφυγμό 
ας σωθούν στο δειλινό 
πριν σκουριάσουν στο τέλμα 
Σε ποιον Άγγελο  ζητάς
 να σου φέρει μονομιάς 
πρόσωπα αγαπημένα   

στο τέλμα… 

-----------------------------------------

-Μικρές προσδοκίες-

Αν είσαι πόνος γίνε χάδι
γίνε φάρος στο σκοτάδι 
λάμψε 
να δω ξανά στεριά
Το σκαρί μου έχει παλιώσει
και η καρδιά μου έχει κρυώσει
σκισαν
και τα άσπρα μου πανιά

Και οι μικρές μου προσδοκίες
μπήκαν σε άγριες τρικυμίες 
σπασαν
σαν λεπτά σχοινιά
Τόσος κόπος και θυσίες
σε υποκριτές και συμμορίες
στράφι πήγαν όλα πια 
όλα στράφι πήγαν ξαφνικά...

Αν είσαι λάθος γίνε η λύση 
γίνε ο ήλιος που θα ρίξει
χρώμα
στον άδειο μου ουρανό
Σε όλο ετούτο το ναυάγιο
δεν απέμεινε κουράγιο
πέφτω
και από που να κρατηθώ 

Και οι μικρές μου προσδοκίες
μπήκαν σε άγριες τρικυμίες 
σπασαν
σαν λεπτά σχοινιά
Τόσος κόπος και θυσίες
σε υποκριτές και συμμορίες
στράφι 
πήγαν όλα πια 
όλα στράφι πήγαν ξαφνικά...

Ήρθαν έτσι οι συγκυρίες 
και για ξένες πολιτείες
τώρα 
η ζωή τραβά
Για τις χαμένες ευκαιρίες
για τις τόσες αδικίες 
φτάνει

όχι άλλο πια

------------------------------------------

Ο δράκος 

Εκεί που νόμιζες πως νίκησες τον δράκο
αυτό το τέρας στο καθρέφτη που κοιτάς
ξάφνου σε πιάνει από τα νύχια του
και σε πετάει στον πάτο 
στον πάτο αυτόν
που δεν υπάρχει γιατρειά

Και αν καταφέρεις και επιζήσεις εκεί κάτω
θα σου χαρίσουν το θεόρατο σπαθί
με ένα σου βλέμμα μονομιάς θα σπας τον πάγο
τον πάγο αυτόν που σε κρατούσε στην σιωπή

Πως θα τα βάλεις τώρα με αυτόν τον δράκο
αλλάζει πρόσωπα και μάσκες διαρκώς
εκεί που νόμιζες πως βρήκες κάποιον φίλο
γυρνάς την πλάτη σου και γίνεται εχθρός

Όλοι οι καργιόληδες που σου μαθαν μια μέρα
να γλύφεις τώρα ότι έφτυνες ποιο πριν
είναι τσιράκια κάποιας μίζερης καριέρας

που όλο ποθούν τα φώτα της επιβολής

---------------------------------------------

Αναπάντεχη βροχή 

Έτσι όπως καίγομαι τις νύχτες
ετσι παγώνω το πρωί
και αυτές οι μέρες μένουν ίδιες
να μου βαραίνουν το κορμί

Μείνε μαζί μου αυτό το βράδυ
να δούμε την ανατολή
και ύστερα φύγε όπως θα 'ρθει
μια αναπάντεχη βροχή

Είναι το τίποτα αδελφός μου
και φίλος μου το πουθενά
και αυτός ο άγριος πυρετός μου
μόνο με σένα σταματά

Σε ένα λαβύρινθο προσμένω
να μου πετάξεις το κλειδί
και να μου πεις πως ήρθε η ώρα

εμείς να ζήσουμε μαζί

---------------------------------------------

Στα γαλάζια νερά σου 


Ένα αστέρι ξεψυχάει
και από το διάστημα σκάει
στην ακρογιαλιά σου

Μια γοργόνα με χαιρετάει
σαν το δελφίνι βουτάει
στα γαλάζια νερά σου

Ένα αηδόνι κελαηδάει
μόλις νυχτώνει πετάει
στην ακρογιαλιά σου
Και η θλίψη μου αναζητάει
ένα καράβι να πάει
στα γαλάζια νερά σου

Όσες μπόρες μας συντρίψουν
όσοι και αν έρθουν στεναγμοί
μέσα απ'την κόλαση
θα βγούμε ζωντανοί
Όσες θύελλες και αν έρθουν
όσοι και αν πέσουν κεραυνοί
θα 'μαι εγώ για σένα

και για μένα εσύ 

--------------------------------------------------------

Ο Κύριος Α.

Πια που να πάω?
πλέον η κραυγή μου είναι βραχνή
όλα έχουν εξαφανιστεί
σε μια απόκοσμη γιορτή
απ' όλους έχω ξεχαστεί
Και εγώ ότι είχα ερωτευτεί
το κλέψε η μοίρα ένα πρωί
και μου ζητά για ανταλλαγή
όλα όσα φτιάξω απ΄την αρχή

Πια που να πάω?
έγινε φάντασμα η ζωή
και θέλει να με καταπιεί
με γυροφέρνει , με ποθεί
με θέλει σκλάβο και εραστή
Και εγώ ότι είχα ονειρευτεί
ο χρόνος το 'κανε βροχή
να μου ξεπλένει την βρομιά
που έχω μέσα μου βαθειά

---------------------------------------------------


Εκδρομή 



Πάμε και όπου βγει

ας ταξιδέψουμε

και όσο αντέξουμε

έξω στον δρόμο

Ας τα πως και τα γιατί
και ας το πιστέψουμε
πως θα γιατρέψουμε
τον κάθε μας φόβο

Κάνε μου αυτή την χάρη
μια εκδρομή ως το φεγγάρι
μια πνοή έξω απ'τήν σκόνη
μη μου λες εδώ τελειώνει...

Μη ζητάς ανταμοιβή
απλά ας το ζήσουμε
και ίσως κερδίσουμε
αυτά που αγαπάμε
Τι και αν είμαστε ταπί
ας προσπαθήσουμε
να το εξαντλήσουμε
γιατί τα χρόνια περνάνε

Και αν δεν φτάσουμε ποτέ
σε όσα ποθήσαμε
τουλάχιστον ζήσαμε
την διαδρομή...

------------------------------------------------

Υπόγειο 

Είμαι ομίχλη βραδινή
ένα στοιχειό πάνω απ'την πόλη
βγάζω παράξενους ατμούς
θολώνουν όλοι οι δρόμοι
Κρατώ στα χέρια μου σφιχτά
ένα ηλεκτρικό πριόνι
και τεμαχίζω την σιωπή
που γύρω μου όλο μεγαλώνει

Σε ποιο νησί του Παραδείσου
κοιμάται ήρεμα η ψυχή σου
ψάχνω μήνες να το βρω...

Είμαι μια ψεύτικη ηδονή
ένα άσχημο παγώνι
τραυλίζω μια άγρια προσευχή
μέσα σε ένα παλιό βαγόνι
Ένα σαξόφωνο βραχνό
τα αυτιά μου έχει τρυπήσει
Και μου παίζει ένα σκοπό
πως θα ξαναγυρίσει

Σε ποιο υπόγειο της Αβύσσου
έχουνε  θάψει το φιλί σου 
ψάχνω μήνες να το βρω...

-------------------------------------------

Η αγάπη θα ανατιναχτεί 

Ναι στον τόπο που πατώ
μεγάλωσα και ζω
μου 'δωσαν αριθμό
ένα μηδενικό
και με αυτό παρατηρώ
να μου τρώνε το μυαλό
να λέω και ευχαριστώ

Σε ένα αδέσποτο σκυλί
στο βλέμμα του είχα δει
τον καθρέφτη αυτού του κόσμου
να γυρεύει για τροφή
μεσ'την  χωματερή
και να ξεροσταλιάζει μπρος μου

Τι παράξενη εποχή
τον κλέφτη τον ληστή
στην θέση v.i.p ως τώρα
δεν υπάρχει λογική
ναι συνείδηση μου εσύ
ξύπνα επιτέλους από το κώμα

Η αγάπη σαν μια νάρκη θα ανατιναχτεί
και ο δρόμος θα γεμίσει φως και μουσική

----------------------------------------

Αερόστατα 

Στέγνωσαν τα δάκρυα του χειμώνα
στο πρόσωπο σου μια άνοιξη πενθεί
και αυτή η ανέχεια σαν γριά λεχώνα
γεννάει κάθε ώρα και από μια πληγή
Μα μέσα στο ανεκπλήρωτο όνειρο σου
υπάρχει πάντα ένα μικρό παιδί
να ζωγραφίζει ήλιους, καραβάκια
σπιτάκια με μια κόκκινη σκεπή

Στο παράθυρο σου μια λιακάδα
να σου λέει την ποιο όμορφη καντάδα

Αερόστατα στον ουρανό
χορεύουν στον Αυγερινό
όλα είναι γύρω γιορτινά
απ΄τα πολλά βεγγαλικά
τα σύννεφα άρπαξαν φωτιά

Πέρασε ένα άδειο Καλοκαίρι
μα η ελπίδα ακόμα αιμορραγεί
σε αυτές τις άγριες μπόρες του Σεπτέμβρη
σακατεμένη σε ακολουθεί
Μα μέσα από την άγονη ζωή σου
θα ξεπηδήσει μια δροσοσταλιά
θα ανθίσουν τριαντάφυλλα στην λάσπη
και ο έρωτας θα σου χαμογελά

Στην αυλή σου ήρθαν χελιδόνια
να λιώσουν της ψυχής σου όλα τα χιόνια

Αερόστατα στον ουρανό...

---------------------------------------------

Ρενα

Η Ρένα όταν πονάει
στις φίλες τις ξεσπάει
εξω απ'τα μπαρ ξερνάει
γίνεται λιώμα
Το καλό το παλικάρι
κάποια άλλη το'χει πάρει
και η Ρένα στο σκοτάδι
τα τσούζει ακόμα...
Ρένα δεν είσαι ντίβα
είσαι μια ηλιαχτίδα
μα όλο μου λες εβίβα
γίνεσαι λιώμα
Οδηγάς στην εθνική
τέρμα έχεις την μουσική
δεν σου καίγετε καρφί
που είσαι λιώμα

Ρένα κάποιο βλάκα θα έχεις πάλι συντροφιά
να σου λέει ποσό υπέροχο είναι το κορμί σου
και αφού σε πείσει ότι είναι ερωτευμένος και καλά
το πρωί όταν ξυπνήσεις δεν θα είναι εκεί μαζί σου

Ρένα είναι τόσο κρίμα
δεν σου'ρθαν όλα πρίμα
σε βλέπουν σαν βιτρίνα
για ποσό ακόμα
Άδειασαν και τα ποτήρια
φέρε μια από τα ίδια
στου μυαλού τα πανηγύρια
γίνεσαι λιώμα

Ρένα αυτός ο πρίγκιπας που έχεις φανταστεί
δεν ανακάλυψε ποτέ τα κάστρα της καρδίας σου
μα θαύμαζε το στήθος σου και έψαχνε αφορμή
να 'ρθεις μες΄την κάμαρα του , να σου πει τα ποιήματα του
αυτό το βράδυ είσαι δικιά του, ξεκουμπώνεις τα κουμπιά του
Μηηηη

-----------------------------------------

Τρεις συλλαβές 

Αχ γλυκιά μου δεσποινίς
να ήμουν λίγο ποιο θρασύς
να μπορούσες να αισθανθείς
Αυτό που στην καρδιά μου κλαίει
από το στόμα μου δεν ρέει
σαν ηφαίστειο σιγοκαίει

Πώς να στο πω, κάθε φορά που πλησιάζεις προς τα εδώ
Πώς να στο πω, τρεις συλλαβές πάλι μου πνίγουν τον λαιμό

Αχ γλυκιά μου δεσποινίς
ντροπαλός εκ γενετής
από τα βάθη της ψυχής
Το φωνάζω στα βουνά 
στα ποτάμια ,στα πουλιά
μα σε σένα ούτε μιλιά

Πώς να στο πω.... 

-------------------------------------------------

Μεθυσμένο αεροπλάνο 

Μεθυσμένο αεροπλάνο πάρε με και μένα πάνω
μην με αφήνεις εδώ χάμω έχω αρχίσει να τα χάνω
Μοιάζει ο κόσμος με ένα αγρίμι που όλο παίρνει μα δεν δίνει
μέσα στα μάτια τους η αγάπη είναι η ποιο μεγάλη απάτη
Την αλήθεια που γυρεύει σε γραβάτες και γοβάκια
θα την βρει  να είναι κρυμμένη  σε πολύχρωμα σταράκια
Μεθυσμένο αεροπλάνο μην με αφήνεις εδώ χάμω
 και αν υπάρχεις έλα τώρα ...σε έχω τόσο ονειρευτεί

Σε ένα τσίρκο εγκλωβισμένοι να κοιτάμε σαν χαμένοι
τα κοράκια που πετάνε δυνατά χειροκροτούμε
Μα το τέρας δεν χορταίνει θέλει όλη την οικουμένη
να είναι πάντα γερασμένη σιωπηλή και υπνωτισμένη
Τώρα ακόμα και ο χρόνος τριγυρνάει σαν δολοφόνος
κυνηγάει την αντοχή μου μέσα στο μικρό κελί μου
Μεθυσμένο αεροπλάνο μην με αφήνεις εδώ χάμω
και αν υπάρχεις έλα τώρα ...σε έχω τόσο ονειρευτεί
----------------------------------

Παιδική χαρά 

Θα ονειρευτώ πως πετώ στον μαγικό ουρανό σου
ότι είναι δικό σου είναι τόσο απλό και αληθινό
Δες πως λάμπει απόψε το πρόσωπο σου
με το χαμόγελο σου νιώθω πως ξαναζώ

Ποιο ψηλά εκεί που λιώνουν τα αστέρια
στην παιδική σου χαρά

Θέλω να μπω να κρυφτώ στην αθώα καρδιά σου
ότι έχεις κοντά σου γίνεται ταπεινό
Φανταστικό δες πως ξεχειλίζουν τα όνειρα σου
θέλεις τον κόσμο να ρουφήξεις μέσα σε ένα λεπτό

Ξάφνου χτυπάς και πονάς με κοιτάς με απορία
εγώ σου κάνω αστεία μήπως και ξεχαστείς
Θα κουραστείς θα μου πεις θέλω να πάμε στο σπίτι
τον γλυκό σου πλανήτη πάλι να ονειρευτείς

-------------------------

Παραμύθι 

Κάθε πρωί μας ξυπνούσαν τα δέντρα γλυκά
μας καλούσαν να πιούμε ξανά όλο το φώς της ημέρας
και εμείς μαγεμένοι μεθούσαμε μέσα στη δροσιά
που μας πρόσφερε απλόχερα  αυτός ο αέρας
Kαι τις νύχτες μας λούζαν τα αστέρια που πέφταν στην γη
μου ψιθύρισες  κάνε μια ευχή ποτέ μην με αφήσεις
σαν παραμύθι που δεν έχει τέλος και αρχή για μια ζωή

Μέσα στην γαλήνη ακούω να μου λέει μια φωνή
δεν μας ξέρει κανείς και όμως νιώθω πως ζούμε την δόξα
και εμείς να χορεύουμε  ξέγνοιαστοι μέσα στην βροχή
και να φιλιόμαστε κάτω από ουρανιά τόξα
Mεσημέρια κοιμόμασταν δίπλα στις ακρογιαλιές
στις αιώρες για ώρες χλευάζαμε τον εαυτό μας
όλες οι μέρες μας μοιάζαν σαν Κυριακές 

-------------------------

Πάλι σε σενα γυρνάω 

Προσπαθώ να σε δω με τα μάτια που σε κοίταζα μικρός
μα δεν βλέπω αυτό το φως που είχα γνωρίσει
και όταν ψάχνω να βρω έναν καινούργιο ουρανό
και όταν φτάνει η στιγμή που σε ξεχνάω
πάλι σε σένα γυρνάω

Προσπαθώ να σκεφτώ τα λημέρια που ζεσταίνανε καρδιές
ήταν εραστές και ποιητές που φύγαν ένα βράδυ
και όταν ψάχνω να βρω το ποιο απόκρυφο  μου μυστικό
και όταν φτάνει η στιγμή που το μαρτυράω
πάλι σε σένα γυρνάω

Με ένα μπαλόνι θα βγω και με τον ήλιο οδηγό
θα κάνω βόλτες μέσα στην ομορφιά σου
θα επιπλέουν τρωκτικά κάθε λογής πλαστικά
και θα μυρίζει τόσο ωραία το άρωμα  σου
όλοι θα σε κοιτούν και κάποιοι θα εκπλαγούν
καθώς θα βλέπουν δυο τύπους να ψαρεύουν
μα δεν τους νοιάζει πολύ γιατί το ξέρουν και αυτοί
ότι είσαι ερωτική...

------------------------------------------
Κάπου αλλού 

Μια θάλασσα που σιγοκλαίει
πάλι για σένα  μου λέει
πως έχεις χρόνια να φανείς
στα κύματα της να κρυφτείς
Σβήνω το φως έξω φυσάει
και το ταβάνι μου ρουφάει
όλα όσα έχω μέσα στο νου
όλα είναι εδώ μα εσύ είσαι αλλού

Θέλω να  έρθεις το βράδυ αυτό
και ένα λεπτό μου είναι αρκετό
το γέλιο σου το τρανταχτό
έχει σωπάσει από καιρό
Μέσα στους πλάνητες πια πετάει
και στους κομήτες τραγουδάει
κάτω από το φως του φεγγαριού
όλα είναι εδώ μα εσύ είσαι αλλού

--------------------------------

Λιβάδια 

Τρέχω ξανά μέσα στον ήλιο στα λιβάδια
μια ζωγραφιά είναι η ζωή μας σε άδεια κάδρα
δεν είναι αργά να σβήσουν όλα τα σημάδια
δώσε μου φιλιά να λιώσουν όλα τα σκοτάδια

Όπως παλιά που ήμασταν παιδιά
που σε 'παιρνα αγκαλιά και φεύγαμε μακριά

Όχι άλλο πια όχι άλλο ψέμα στις καρδιές μας
μέσα στην φωτιά κάνουν τραμπάλα οι ψυχές μας
δεν είναι αργά να κλείσουν όλες οι πληγές μας
σαν δυο πουλιά να δραπετεύσουν οι χάρες μας

-------------------------------------

Αλκυονίδες μέρες

Χίλια φωτάκια με γρήγορους ρυθμούς
αναβοσβήνουν σε λιμάνια και σταθμούς
έλα μαζί μας για χαμένους θησαυρούς συνέχεια μου λένε
Μα το τζάμι μου εμένα είναι θολό
και έχω πυξίδα που μου δείχνει ένα γκρεμό
ίσως κάποτε να απογειωθώ στην αγκαλιά σου μου λένε

Τι και αν γέμισαν οι χαρές φοβέρες
τι και αν τέλειωσαν όλες μου οι σφαίρες
θα ξαγρυπνάω περιμένοντας αλκυονίδες μέρες

Χίλιες εικόνες καθρεφτίζονται μπροστά μου
είναι νεράιδες που μπαλώνουν τα φτερά μου
έλα μαζί στο πανηγύρι μας συνέχεια μου λένε
Μα εμένα αυτό που με κρατάει ζωντανό
το έχω χάσει έχει φύγει από καιρό
ίσως κάποτε  να το ξαναβρώ στην αγκαλιά σου μου λένε

-----------------------------------

Για τη στιγμή και μόνο

Μη ξαναρθεί αυτή  η άρρωστη σιωπή
κάποτε μου είχες πει
ζήσε για την στιγμή και μόνο
πως? μουντός καιρός
και εσύ χορεύεις και γελάς
είσαι τόσο τρελή σου λέω
μα πως να σου αντισταθώ
ναι το ξέρεις δεν μπορώ
σε ένα τρελό ρυθμό
με εκτροχιάζεις φλόγες βγάζεις
τώρα κάνε με ότι γουστάρεις

-----------------------------------------------------

Τι να απογίνανε 

Κάποιοι με θεωρούν χαζό
που με τα σύννεφα για ώρες κουβεντιάζω
 άλλοι με λένε άπλα ρομαντικό
που κάθε απόγευμα τα κύματα ρεμβάζω 

Τι να απογινανε και εκείνες οι ευχές 
πια μεγάλωσα μα ακόμα τις θυμάμαι
μάλλον ταξίδεψαν σε άλλες γειτονιές 
μας προσπεράσανε και πίσω δεν γυρνάνε

 Δεν με νοιάζει η γνώμη κανενός 
αν βλέπουν τα τραγούδια  μου ένα χάλι 
 μου φτάνει εσύ να με κρατάς
 να λες πως είμαι το πιο γλυκό σου ρεμάλι

Κάποιοι με θεωρούν μοναχικό
που μέσα στη πόλη πάντα μόνος μου βολτάρω 
 άλλοι με λένε ένα τεμπέλη και μισό 
σε αυτή την τρέλα να επιμένω μα ρισκάρω 
Τι να απογινανε και εκείνα τα παιδιά 
που όλο σύχναζαν σε πάρκα και πλατείες
άραγε είδαν την ζωή στα σοβαρά
 γιναν μπαμπάδες και επιχειρηματιες 
 Παρόλα αυτά  εγώ ξέμεινα εδώ
 μια ουτοπία να μου παίρνει το κεφάλι 
μα έχω εσένα για φυλαχτό 
να λες πως είμαι το πιο γλυκό σου ρεμάλι. 












Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου